Bir olur mu ocağın sonu başı
Ilgıt ılgıt esen yeller gibiyim
Akar akar, dinmez gözümün yaşı
Yüzüne çiy düşen güller gibiyim


Yâr sen benim bereketli doğamdın
Uçsuz bucaksızdın, gönül ovamdın
Gökte Venüs, yıldız burcu kovamdın
Aynası ters düşen fallar gibiyim


’Bir Çingene Çaldı Seni’ şarkısı
Nice oyun hava, köçek türküsü
Düşe engel ’ Ya ölürsem?!’ korkusu
Asla kavuşmayan eller gibiyim


Kapalı bir kutu gibi kâlbim bak
Aç kapak/çığı gör halime bir bak
Kar beyaz ellerin elime bırak
Zemheri, don vurmuş dallar gibiyim


Her doğan gün senin güneşin olur
Gözünde gizemli bir ışın olur
Yuvasında senin bir eşin olur
Tanyerinde açan güller gibiyim


Bak güllere sarı beyaz kırmızı
Bayrak açmış gökte Çoban Yıldızı
Hilâlinde Venüs; gönlümün kızı
Her gün aşkla başka haller gibiyim


Güzel Atlar Ülkesi’ni gezdik mi
Tez yorulduk, canımızdan bezdik mi
Yoksa aşkı bir kalemde çizdik mi
Göreme’den açan güller gibiyim


Senin ile dansettiğim geceden
Periler mi indi yoksa bacadan
Uyuyamam hasretinden acıdan
Sarıldığım ince beller gibiyim


Bakmak varken gecede dolunaya
Vurulmuşum delifişek bir taya
Niye acep erken geldim dünyaya
Gül yüzüne düşen allar gibiyim


Ne niyazdır ne de kutsal bir ayet
Aşk bir masal imiş dilde rivayet
Söyle aşkım var mı benden şikayet
Bir ’ Alo!’ de; sessiz teller gibiyim


Yol boyunca güller açmış gördün mü
’Hani benim gonca gülüm?!’ sordun mu
Sen bu aşka bence kafa yordun mu
Kükreyip de coşan seller gibiyim


Erciyes’in pınarları şarlıyor
Yağan karlar gül teninde parlıyor
Düşen yıldırımlar kâlp/ten gürlüyor
Pencerende beyaz tüller gibiyim


Söyle son sözlerin bitsin bu şiir
Sen yok isen bence batsın bu şehir
Sazım sözüm içim dışım bir zehir
Göğsünde gerilmiş teller gibiyim


Kimse bu kör aşka ömür biçmiyor
Ömür mü kömür mü gözüm seçmiyor
Yandı kâlbim gözünden vazgeçmiyor
Aşk odunu saran küller gibiyim


Aktaş söylenmedik sözün kaldı mı
Suya düşen hâyâl göze daldı mı
O yâr gider iken izin aldı mı
İze gölge, suskun diller gibiyim...




Şaban AKTAŞ
19.01.2016