üstümde sen kalmasın diye
değiştiriyorum durmadan giysimi
neden atamıyorum içimden
sayısız kez çıkarıp fırlattığım ismini
oysa ben bilirim sol yanım ağrırken
sağ elimin seni nasıl attığını
çöplerin götürülüp bırakıldığı yere
sigara külleri gibi dağıldığını


nasıl çıkmaz bir yapışkansın
kaç şiirde yıkandığımı anımsamıyorum
kaç bakışta erosun attığı okları kırdığımı
kalbim gördü ve unuttu şarkını
dilim yok saydı sözlerini
ne gelirse sana ait
yuttu


sesine benzeyen seslere dönüp bakmadım
geçtiğin yolu kaç kez süpürdüm, temizledim
izin kalmasın diye sokakta
saksıdaki sardunyayı tembihledim
haber vermesin diye geldiğini
ne zaman yola açsa çiçeğini
oradan kaçtım


o kadar uzak iken isminden
neden her umutsuzluk anımda
gelirsin dudağıma
sanki kaldıracaksın yere düştüğümde
dünyam kırıldığında yapıştıracaksın yeniden
kollarım düştüğünde böğrüme
alıp yerine takacaksın
oyuncak olmak istemiyorum
artık yeter
Sen Tanrı değilsin!



15. 01. 2016 / Nazik Gülünay