Uzun zamandır, böylesine dokunmamıştı bana bir şiir
Öpsem mısralarından düşer mi kalbime huzur?

Herkesin bir hikayesi var mı gerçekten.
Girişi, gelişmesi olan ve fakat sonu olmayan..

Zaman o kadar hızlı geçip gidiyor ki
Hiç bir duyguya yetişemiyor biçare gönlüm.
Sahi; kaç yıllar boyu sevdim seni?
Oysa gidişinin ardında ki hazan, daha dün gibi.
Belki de asırlar önceydi gülmelerim..
Ağlamalarım, ölüp ölüp dirilmelerim.
Belki de hiç sevmedim..kim bilebilir ki?
Neyse..
Öyle işte

Sessiz aldanışlar; nasılda kanat açmıştık aşk’a.
Hasreti başka, ayrılığı başka, ya kavuşmalığı?
Bir tek acılar kaldı geriye, bir de gözyaşları


İşte ta burada, hani hissettiğin o yerde..
Bir hüzün bulutu var, ha yağdı, ha yağacak
Gözlerim yokluğuna dirense de..
Ha kapandı, ha kapanacak.
Şimdi; yani sen, uyuyor musun?
Ben uykusuz gecelerin sabahında
Seni düşünüyor olacağım.
Hadi öp kirpiklerimden, uyuyacağım!

Dünü olmayan, yarınsız.. bir zavallılık.
Yanlışı olmayanın doğrusu da olmaz.



dil-ruba 13 Ocak 2015 Çarşamba /23:45