Solgun hissetmek basit bir olgu.
Nitekim solmak...
Davetsiz her misafir gibi,
Tuhaf bir bilinmezlikle gelir solmak.
Ellerin titrer sıcakta hani;
Hani bir an için üşür ya öyle tatlı,
Bir an şakakların çarpışır boşlukta:
İşte o an solarsın.
Solarsın derin iç dünyanda bir an.
Sersefil hayaller parlar,
Boğum olur sesin;
Tutmaz kesilir kahrolası sözlerin.
Ah, o mükemmel yok oluşun:
Yalnız kendinedir bu sahne.
Hayatında tattığın her buhran,
Aynı anda seyre gelir zihninde.
Kimse anlamaz, bilemezler ki!
Kendi meydan muharebenin,
Hem askeri, hem ganimeti olursun.
Kazanamazsın.
Başka bir ses istersin duyulacak,
Başka bir geçmiş,
Daha güzel bir yarına.
Tüm hayatın eşliğinde koşarken,
Tek başına kalırsın soğukta.
İşte solmak budur.
Ölmek sadece komik geldiği zaman,
Ağladığın ölülerin arkasından,
Gerçekten boş yaşamıssan,
İşte solmak budur...