Karlı bir gün Uludağ’dayız
karlara bata çıka yürüyoruz
ikimiz de okul kaçakları gibiyiz

ateş yakmış iki yabancı genç çevresinde
Gitar çalıyorlar
beyaz bir dansın kollarındayız

yanımda hayalin
gözlerimde günden güne belirsizleşen
silinen bir siluetsin
şimdiyse hayal bile değilsin
sadece bir izsin karlı bir gecede kaybolan
karlar örtüyor toprağı
ve geçmişin izlerini
her yer apak
ne kuru bir dal ne tek bir yaprak
kışın bütün haşmetiyle örttüğü geçmiş
görkemli bir panaroma

ellerini arıyorum ellerini
ve sen her geçen gün uzaklaşan sisler içine karışan adam
ve gözlerimden git gide silinen siluetinle
koskoca bir mazisin
anmaktan vazgeçemediğim
an be an andığım

artık izin vermelisin çek hayalini aradan
yaşamak istiyorum mutlu ediyor keyfin bö(y) lesi
ye
sevdiğim

biraz gül istiyorum
şimdi sen kardan bir adamsın
bir süre sonunda eriyip bitecek olan

burnun havuçtan
gözlerin kömür

karlara buluyorum her bir yanını
ağzın yukarı doğru kavisli
ağzına taktığım pipodan dumanlar çıkıyor
çünkü iskeletin çam ağacından
bildiğin odun
tutuşturdum yanıyorsun içten içe

gülmek sana çok yakışıyor
sonra silkeleyip karları üzerinden
kar topu savaşı başlatıyorum
flim orda bitiyor

Yüksel Nimet Apel

29/Aralık/Pazar/Bodrum