Ruhum sarıldı zahiri tümcelere,uyan
Feryadeller dünyasının çocuğuyum ben
Karanlıkları hayatıma asmış bir kızın aşkıyım
Uyan sevdiğim dalgalar..
Ruhumu düşleyen baharlar var
Hepsini,her birini usul usul deliyorum kaçışlarımdan
Ve kaçıyorum bu şehirden
Halim delik deşik düzar olmuş
Yabani bir merhabayla açmak lazım yine sözcük bağını
Mevlana’ya tutunmalıyım bu akşam
Mevlama ettiğim dualarımla.


Uyan!
Kayıp sevdalar büyüten nice ayrılıklardan geçtim
Ben devrimi yok olan bir niceyim bu baharlarda
Son kez sus ve gözyaşlarıma dola gözlerini
üşümesinler değil mi?
Belki o zaman sana yoksun bir şehirde açmam hecelerimi ,
Kağıdın en kuytu köşesine
elemem ellerimi yek diyarlara.
Kanadığım hasret kaçmaya yer arıyor
Uyan.

Senin olmadığın şehirlere küsüm ben
kanrevan gibi geliyor sokaklar
bileklerimden değil
sancılarımdan yoksun sen..
Bu şehrin bir diyarı daha var sana aşık olan
yar ve sefa sana hayret
’gözler gök çölü’ yaşamım
Uyan,ki bahar sahici bir merhaba desin düşlerime
mevsime ılıman yağmayayım artık
yaşam beni,sana tehlikeli bir yolculuk yapmış
şimdi ne desem de versem sana duçar olan aşkımı
Merhaba desem ömrüm kısalır
Hoşçakal desem ayrılık bile darılır bana tüm şiirlerde..
Uyan...