Bir şarkı daha tutunamıyor dilime
sen olmayınca,
Sen olmayınca geceler çocukluğum boyu uzuyor
Yeniliyorum olmadığın sokaklarda
Geziyorum, sevda tutuyor elimden
Elimden gözlerine doğru bir körlük başlıyor
Öldürüyorum görmeyen yanlarımı
Hasret zamanımı çalıyor
Ağlıyor beklemek
Annem diyorum
Yokluğuna annem bile kızıyor

Şehirlerim göçüyor avuçlarından

Ankara ayaziyla savruk dilime vuruyor yokluğunu
Beni ağırlayan sokaklarına küsüyorum

Bu şehirde herkes vardı
Sen yokken
Sen yokken elim elime vuruyor kahır demini
Sessizlik çığlığım oluyor
Yeni yeni sancılar bırakıyor
Korkakligimizin hacimine bir uyak daha vuruyor sensizlik
Yoksun,
O eski gülüşlerinden başka ne kaldı ki cehremde
Bir gülüşün vururdu yüzüme Beyhude sevdayı
bir de
bir de gidişin ...

Ve sen öyle bir gittin ki içimden
İsin kaldı geriye
İsin..

O gözlerinin kahverengi hali
Nefesimi süslüyor şimdi
Boğuluyorum
Duy beni birazdan ölecek baharım
Birazdan bir kuş sevdaya korkakacak ve göçecek bu sonbahardan
Gitme!