penceresini dışarıya açtım şiirin
iki kuş kondurdum önüne
karanlığı ağaran ormanlara uçsunlar diye
ağacın beslediği böceğe değin
görsünler yeşilin gerçek yerini
her çiçeğin nasıl tutunduğunu toprağa
bir dalın kırılmadan önceki halini
en ücra yerleri görüp öyle gelsinler


evleri evlere, yolları yollara açtım
kurt kuzuyu yemekten vazgeçti
tarhananın kokusunu duydu içki kadehi
hindi pişen evler sebzeye talimi
yol yolun hatırını sordu
dağlardaki ayıyı yaban meyvesini zoru gördü


yıl duydu yılın acısını
içine neden gömüldüğünü halkın
neden içinde gizlediğini kelebekleri
adımlarını ayarladı
yeni masallar sattı insana
yeni umut utangaçlık sınırını aştı
balkonlara beyaz bayraklar astı
korkmamalarını öğütledi çocuklara
gelin oynayın dedi kent merkezinde


sözlerimi bir kutu gibi açtım
görsün dedim yer altında yılan
görsün kendi halinde bir yolcu
neler var penceremde..



31. 12. 2015 / Nazik Gülünay