Saatleri sayıyorum, bir bir
Babasını bekleyen çocuklar gibi
Ömrüme ömür katıyorum
Unutulmuş rüzgârım kulaklarında şimdi.

Er ya da geç aynalar tutuşacak
Sokak lambaları altında köpekler susacak.
Bir ses gelecek uzaklardan
unutulmuş resimim ellerinde şimdi

Gül kokusu bedenin solacak
Annen karşında saçlarını yolacak
Bir oradan bir buradan yollar kapanacak
Yolları kapanmış Roma’yım, şehrinde şimdi.

Güneş ısıtır, rüzgârlar ağlatır
Rüzğâr, sönmüş ateşi alevlendirir.
Dost bildiğin zaman hüzünlendirir.
Gülmeyi unutmuş çocuğum, gönlünde şimdi.

Ah kalkıp ayaklarımı hızlandırabilsem!
Yine bir gök gürültüsü hafızamda
Vitrinde tozlanmış kitaplar arasında
Okumayı unuttuğun bir satırım şimdi.

Köy yollarında lastik ayakkabı.
Yırtık pırtık elbise, yamalı gönül
Kuş avında, elinde sapan
Vurmayı unuttuğun kuşum, taşında şimdi.

Annem derdi elektrik mi vardı eskiden
Bir lüküs lambası ya da mum kokusu isten
Karanlığı silip bir geliversen
Yakmayı unuttuğun mumum şimdi.

Zamanı vuran saçlarında ak,
Maziyi unuttun, dönüp bir an bak
Saatleri sayan bir çocuk vardı.
Gömmeyi unuttuğun, ölüyüm şimdi.

M . Ö.
Kahramanmaraş