tam tükeniyorken yoklugunda
sesini duyurmaların
ağırlastırılmıs müebbet cezası yemiş bir mahkum gibiyim
ölmeyecek kadar bakılan
hayatta kalsın diye
gunde bir övün yemek ve bir bardak su verilen...

tam bitiyorken sevdan
kabuk tutuyorken actıgın yaralar
sesini duyurmaların
merak mı ediyorsun senden sonra
ne kadar ayakta kalıp
yasıyormus gibi yaptıklarımı...
teşhire cıkarmadan once kendi eserine hayran hayran bakan sanatcı gibisin
tamam olmusmudur sence icimde bıraktıgın acıların
yoksa telafisi varsa bir sekilde düzeltmek icinmi son bir hamleyle
alıp karsına sanki birsey olmamıs gibi
gülümsemelerin...

aldıgın intikamın kalıcı olması icinmi simdi
sesini duyurmaların
yazdıkların
haklı oldugun icinmi sana yaptıklarım karsısında
bundan sonraki hayatımın kullanma haklarını eline alısların
bir sonu varmı bu carptırıldıgım cezaların
hangi genel aftan yararlanır ruhum
cıkarılan afların kapsamı dısında tutulup
görmezdenmi gelinir?
simdi ben gidiyorum derken duymayı bekledigin
duymayı bekledigin halde benim söylememekte inat ettigim
beni mahkum ettigin bu zindanın duvarlarının her santimine yazdıgım
ama bundan sonra asla senin okuyamayacagın
duyamayacagın
...

tebrikler
başardın artık
senin elinde zaferlerinden kalan tebrik notların
benim cürüyen bir ruhun azabıyla kıvranıslarım
bitmesin diye bu cile
ölmiyeyim diye seslenişlerin
ben sesini duymak icin
böyle bir bahaneye bile eyvallah derim...