Bir zamanlar gökyüzü masmaviydi,
Kuşların süzüldüğü mevsimlerde rengârenk çiçekler açardı,
Her şey o kadar güzeldi ki,
Şarkımız bile vardı her yerde,
Ama bir gün…
Bir gün birden bire gittin!
Önce bir kez gittin yanımdan,
Sonra sürekli…
Duvardaki saat bile arada bir bozuldu ama,
Sen zamanı bile umursamadın!
Tenim iyice çürüyüp gitti,
Yüzümü hiç önemsemedim ama kalbime çok acıdım…
Susuz kalmış bir çiçek gibi soldu gitti!
Gölgene bile hasret kaldım,
Canım öyle yanıyor,
Öyle acıyor ki,
Ben bunu anlatamam…
Gitmene dair, daha çok şey söylerim ama elimden bir kaza çıkmasından korkarım!..
Dedim ya;
Sen gittin,
Her şey gitti!
Ben neyi kurtarayım ki kendime,
Ne zaman gittiğini düşünsem,
İçimden daha çok gidiyorsun!
Şimdi sen,
Soyut bir resim tablosunda kalan kimsenin görmediği birisin!
Ama ben, seni hep gözyaşlarımda buluyorum!
Kimse bilmiyor,
Kimse ağladığımı görmüyor,
Şimdi daha çok git uzaklara,
Daha çok…
Bir gün sustuğum zaman,
Hiç belli olmaz belki ama,
Bir deniz kıyısından geleceğim sana…
Güneşi düşür gökyüzünden,
Önce karanlığa alışmak istiyorum,
Sonra da gittiğin yerlere…

16.04.2006/SARAY…-Saat:21.09…-B.BİRİCİK