Ağır geliyorsun artık hayat
Cümlelerimle bile toparlayamıyorım seni
Gidenleri hep bana yazmışsın
Kalanları kendine
Tamam kimse kalmasın yanımda
Bari masal kitaplarımı geri ver bana
Çocukluğumu istiyorum hayat
Annem beni yine terk etsin isterse
Istersen ben yine sürünerek yaşayım
Ama kalbim olmasın bu defa
Duygusallık bana göre değilmiş
Kaç defa gözyaşlarıma kâğıttan gemiler yaptım
Hepsi de battı
Hepsi de yok oldu
Şimdi söyle bana hayat
Herşey çok mu karanlıktı
Yoksa ben mi çok geldim sana
İlk oyuncağımın üzerine karmaşık bir alfabe bıraktım
Büyüyünce o yüzden mi anlayamadım seni
O yüzden mi...
Elime diken gibi batıyorsun hayat
Ağlasam bi türlü
Ağlamasam öbür türlü
Azıcık sev beni be hayat azıcık sev
Olduğum yerde çok yalnız kaldım
Arkasından koşamadığım sevdiklerim oldu
Ne de kolay kayboldular
Gecelerime sancılı boşluklarım bulaştı
Yastığım ranzam çığlıklar dolu
Bir bulut oldum hayat
Özleye özleye bir duvar oldum
Kendime sessiz harfler yaptım
Kendime bir sürü düşler kurdum
O kadar çok şair tanıdım ki
Hepsi benden yanaydı sanki
Hepsinin şiirlerinde bir bulmaca gibiydim
Kendimi çözdüm okudukça
Kendimi karaladım
Meğer ne ucuz bir hayatmışsın sen
Kolay ve başıboş bir zaman parçasıymışsın
Offf hayat offf...
Yani yinede yaşadım seni yaşamasına ama
Bir sevdiğim kızı anlayamadım bir de seni...
Ya sen beni yanlış anladın
Ya da ben hepinizi yanlış yaşadım...

21:53
23 aralık cuma
İzmir
Şiir-B.Biricik