suçlu
fail sıfatında bir insan

bir neden/sizlik bir yokluk zaman

nakşediyorum betimlerde kendimi
şiir degil bu
harpsiz darpsiz bir kriz

otopsi sonucu=
unutacak çok şey var
söylenecek hiç bir şey



tütünle ağrıttığım şakaklarımda birikti yalnızlığın türküsü
suskunluğum mahşer yeri oysa
umudum kurşun sıkarken yureğe onikiden

zamanın ayaklarına takılıp düştüm

acabalarla kalktım
ölüme giden ayaklarımın üstüne
şizofren yanılsamalarla yaşıyoruz aslında

sorarım size

kime şifaydı
maşukun
uğramadığı ıhlamur ağacının gövdesi
dallarında sahipsiz ku(ı)şlar
sidarında
bir ateş
tuba sanmıştık oysa

Davudi bir sapan gerek bize

gagasında onulmaz acılar taşıyan kuşları
onikiden vuracak

çekip almalı kendini sen olmayandan
içinin gurbetlerine kanmadan

ne vakit çıkmaya teşebbüste sürgüsünü indirir yüregin
caydırır mahzenin duvarlarına vuran bir çocuk ağlaması

dışarıda
organize olmuş insan manzarası

katilinden’dir her yuregin payı

ve öldüğünde
susar bütün sesler
açılır kapı...

Şiar