gözler içe çivi gibi geçiyor an an
ya yüreğe düşerse o anda durur zaman
bu insanların duyguları da mühürlü
gözleri kapalı
bize karşı ya da tüm bu dünya yamalı
ırkçılığın kandır deryası

Oysa gecenin gözlerine
bir kör mermi yivsiz sıkmıştım açılsın diye
namerdin değmemesi için eli ellerine
kal istersen bir cenaze tabutuyla

sütü bozuk sözlerin hışmıyla geçiyorum şu an
şiir yüklü bulutların altından
nesirler de olamayacak dizeler kanatılıyor hece hece
hem de bu gece
bu gece var ya hep sığınmama nankör
yırtınca ağzını gecenin tüm sırlar ifşa ediliyor
ağına düştüm öylesi bir sardılar ki kancıklar’la
ve o an çöktü içim yaşanmış ve yaşanacaklarla

ruhumu besleyen sözleri diziyorum üst üste
duaların eşliğinde
riskli cümleler düğümleniyor ağzımda
sanki bir harabeye düşmüşüm her yanım çamur
ayağım gibi çökmüş kolonlar
insanların izlerini de sanki ancak bir teneşir paklar
uzun ve karanlık bir yola çıkma zamanımı bilmeden
neyime güveniyorum ki ben

kahpeler ne denli de güzel ve tatlıymış ki
hemen düşü veriyoruz terörün şıp diye kucağına
kahpeler’in merkezidir zaten Rusya iyi bilesin ki
gidip de gelme sakın ha ihtiyacımız yok dönme uşağına

her hakikatin vuruşuyla bir gerçeği tuvalime resmediyorum
dönek duyguları kazıyarak
kokuşmuş ve nesli tükenmek üzere olan hisler
bir bir düşüyor ayaklarımın dibine
ellerim de yaşatmaya çalıştığım o güzel hatıralar
can çekişmekte
yeniden aklım başıma gelirse diye
ilk müdahalem oldu bir hayat öpücüğü Hakkın sayesinde

ö
l
mesin
s
a
b
i
l
e
r

yaşasın ki bizi bizden koparmasınlar
arkası kesilmeyen vicdan seslerine düşmeyeyim
üşümeyeyim
hayretle bakıyorum bataklığa koşan insan seline
ben durun diye haykırsam ne olur ki
onlar vurun diye anladıkça
ve onlar ki medet dilemedikçe
oysa herkese yer var bu alemde
köşe başlarını tutmuşlar hariç
herkese yer var hem de o denli çok ki…



(23.12.2015) AZAP…