sokak ortasında vurulan bir çocuğum ben
özgürlük peşinde koşan bir nehir
dicle gibi fırata akan bir aşkın sembolüyüm ben
dört mevsimim var
koca dört mevsimde gün görmemiş
bir gün gökyüzüne bakmamış
karanlığa mahkum olmuş gözlerim var benim
nüsaybin de bombalanan bir ev
kucağında çocuğunun cesedine sarılmış bir anne
buzdolabında kokmasın diye saklanan cesedim ben
cizre de yasaklanmış bir sokağım
tüm yasaklara çığlık atan bir anneyim
dualarla sabahı bekleyen bir baba
soğuktan elleri üşümüş bir özgürlüğüm ben
yasak bir şehirde vurdular beni
ne yokluğun üşütüyor beni
nede yokluğunu dert edip kendimi üzüyorum
sokak ortasında ölen çocukları düşünüyorum
kimisi on bir yaşında
kimisi altı aylık
kimisi yirmisinde bir delikanlı
yasak bir şehirde vurdular beni
cesedim sokak ortasında kaldı.

ibrahim dalkılıç