birbiri içinde çizgiler
birbiri içinde kıyımlar
ardında önünde içinde dalga
deniz geçmiş kendinden
insan geçmiş
siyah kurdelesi bol günler
birinin acısı diğerini geçer


bu dik birbirini kesen ezen çizgiler
bir resim değil gerçeğin set çekimi
yaşanacak güzel günlere
ne kötü ileriye bir gül atamamak
köpüren denize b’alık olmak
atıklarla vurmak kıyıya


aşağı yukarı, yan yana, sağa sola
gidememek öncelikle kendine
haritanın içinde yitmek
gözünün önünde uçuruma kayanları
seyretmek ruhunda ölü hayatların
yaşayanların insanı unutması
bir taşı yalayarak geçmesi rüzgârın
yönünü şaşırması


çıktım girdim kendime
gezdim, gördüm, duydum
duygu dahilinde yürüdüm
haşa Tanrı dururken
beni yaratmaya çalıştı gök
kendi tuvalini koydu önüme
beni çiz, boya dedi
beni çiz boya..



22. 12. 2015 / Nazik Gülünay