Gömülür yüreğin gece’nin sesizliğine
Yaralar sığır olup büyüyor içinde
Kirpiklerden süzlür ince yaşlar
Dev gibi bir kadını sevmişti adam
Biraz hasrete acıkmıştı madam
Biraz da sevgiye susamıştı
Adam gözlerinden bardağı doldurdu
Çınar boylu dev kadına sundu
Öylesine vefasızdı ki, madam
Aldı elinden bardağı, zehrini kattı
Adam’ın yüreğini parçalara ayırdı
Ilık ılık kan akıyordu adam’ın gözlerinden
Kadın sıcaklığı bulmuştu, başka bir tende
Önce sezgin’leşti, sonra tekil’leşti
Kadın yaktığı ateşin içinde yalnızlaştı
Çok sonra anladı ki..
Kimse onu yalnız adam gibi sevmemişti
Uğraştı, didindi, edindi, dövündü
Adam umursamadı bile o şirin kadını
Yalnız adam duruma üzüldü büzüldü
Elinden birşey gelmiyordu sessizce..
Madımın gelmesini bekliyordu adam
Kadın başkası’nın peşindeydi
Bir perde düştü aydınlığa, karardı umutlar
Gönüller cam kırığı gibi savruldu ettafa
Üçlü bir çember oluştu, iki ayrı yürek depreşti
İkiside aynı acıyı yüklemiş gidiyor

Turgay Parlakyıldız