İçimde taşıdığım taşımak zorunda olduğum koca bir boşluk
Kelimelerle tarif etmeye çalışıp
Ama yüzlerce kez deneyip de tarif edemediğim
Öyle bir boşluk ki bu
Hayatımı sorgulatan
Yaşamamın anlamını tetikleyen
Bir dakika evvel idealleri peşindeki beni
Bir dakika sonra kendi evine neden gittiğini
Geçtiği sokaklardan neden geçtiğini sorgulatıyor
Ve öyle bir boşluk ki yürümemin anlamsız olduğunu kabul ettiriyor
Yıllarca beraber yaşadığı insanları sorgulatıyor
Niye onlarla yaşadığını niye konuştuğunu
Sorgulatıyor ve kabul ettiriyor bana anlamsızlığını
Karşı da koyamıyorum hayır bile diyemiyorum
Ben hayır diyemedikçe o sürekli büyüyor
Ve ben hiçbir şey yapamıyorum
Bulamıyorum da içimdeki boşluğu dolduracak eksikliği
Soruyorlar neyin var diye
Veremiyorum cevap ne kendime ne de soranlara
Anlatılması zor bir his bir boşluk bu
Ne kadar istesen de anlatamıyorsun
Beyin algılayamıyor boşluğu
Kalp hissetmiyor duymadan atıyor
Biraz tedirgin ama biraz da ürkek
O da farkında her şeyin
Vücut bitkin
Düşünceler anlamsız
Yaşamayı sorgular bir halde
Nereye kadar devam eder bilinmez
Ya boşluk dolup kaybolacak
Ya da içine alıp kaybedecek
Nefes almanın anlamını yitirdiği
Yemenin içmenin uyumanın kalkmanın her şeyin
Yaşamın bile anlamsızlaştığı bu boşlukta
Görüyor gibiyim tutuna bilmem çok zor
Var olmamı sorgulatan bu boşluk varken
Var olmanın çok da bir anlamı yok zaten
Olsam ne olacak olmasam
Bir boşluğun beni getirdiği hal
Beni içine hapsettiği ruhaniyet
Bir boşlukta hapsoldu şimdi
Bedenim özgür ama
Ruhum bir boşlukta hapis
Öyle bir boşluk ki bu
Her yer karanlık her yer bomboş