Hayatı savaş meydanlarında geçmiş koca bir paşa
Binlerce savaş görmüş sayılamayacak zaferler kazanmış
Bütün inancını ideallerini kaybetmiş ne için savaştığını unutmuş
Hırsları sonsuzluğa götürmüş bir hiç yapmış onu
Ama giderken yıllarca taşıdığı değerleri değersizce arkasında bırakmış
Hak etti mi peki bunu Esad Paşa
Ya da asıl soru, neydi onu değerlerinden inançlarından vazgeçiren
Para mı güç mü makam mı hangisi
Değer miydi peki bunlar için diz çökmeye
Şerefli bir hayat sürüp
Şerefini ayaklar altına alıp ölmeye
Dosttan el çekip düşmanına el vermeye
Sormazlar mı peki kim dost kim düşman
Sormazlar mı peki niye yasadın Esad Paşa
İnançların için mi değerlerin için mi
Yoksa seni ölüme götüren aşağılık sonu gelmez arzuların hırsların için mi
Olmadı Esad Paşa olmadı
Yakışmadı sana
Göremedin önündeki zenginliği
Dünyanın en büyük zenginliğini göremedin
Taşıyamadın sahip olduğun değerleri
İtler gibi diz çökmeye razı geldin
Olmadı Esad Paşa olmadı yakışmadı sana
Belki bir hayal belki bir umuttu seninkisi
Ama senin yolundu ne söylesek ne desek boştu
Ölmeyecek gibi davrandın
Ölmemek için düşmana el salladın
Ve istediğin oldu Esad Paşa
Şerefinle değil
Şerefini ayaklar altına alarak diz çökerek it gibi öldün
Düşmanın inine girdin ve ininde öldün
Ama değerlerin uğruna çarpışmak için değil
Hırsların için diz çökmek adına
Son anında bile yanlış kişiye elini uzattın be Esad Paşa
Unuttun seni oraya getireni
Sonuna kadar direndin Esad Paşa
Bir umuttur deyip bekledin
Ama değerlerin için değil
Ölmekten ölümden korktuğun için
Keşke uzatmasaydın o eli Esad Paşa
Şerefini ayaklar altına alıp geldin
Keşke son anında kaldırabilseydin şerefini
Şimdi sen de şerefinde ayaklar altında
Ne için yaşadığını unutmuş gibi koca paşa
Bir paşa şerefiyle yaşar şerefiyle ölür
Malesef bunu unutmuş Esad Paşa