Yürürüm gecenin karanlığında
Ayak izlerim kalır geride
Haybemde insanlık taşırım.
Aşk taşırım, sevda taşırım
Sol yanımda hüzün, keder taşırım
Dert keder elem, efkar taşırım
Onları kimseler görmez, görmelerini iznim olmaz
Karanlık çarşaf gibi örter yanlizligimi
Duvarlar sensiz kalır hiç konuşmaz benle
Tıpkı garipler mezarliginin sakinleri gibi
Uryan olurum anadan doğma çırılçıplak
Tenim güneşe hasret kalır
Bir yarin gülüşüne vurulur
Yanlizligimi unuturum
Çünkü aklımda Sol yanımda
Hayalimde o olur
Uryan benliğimle onu düşünür onunla isinirim
Varlıkla yokluk arasındaki ince çizgi gibi
Bazen var bazen yok
Yokluklari yaşatır bedenime
Bedenim üşür ben ūsūrūm
Hayalidir bazen nefsime sebep
Bazende yokluğu dur gamı kedere sebep
Çocuktum kostum büyüdüm
Büyüdüm hüznü tanıdım
Efkara yenik düştüm
Bir tutam saçlarını kokladim
Bir tutam tenini kokladim
Yüreğim nehir, o sahram oldu
Ben culsuz bedevi
O yüreğimin zenginliği oldu
Ben karanlık oldum
O aydınlığım oldu
Ben onun uğruna ölen oldum
O beni öldüren oldu...