Sözcüklerin çobanlığını yaptım,
Heybemde şiirler taşıdım...

Bir mısralık yol aldım
Ömrümce yazarak...

Yıprandı dağ, taş, deniz,
Yıprandık biz hepimiz;
Bakışlar tutsak kaldı,
Buğulu gözlerinde;
Hiç kavuşturamadık
Aşıkları şiirle…

Şair olmak ne bela şey,
İnsan düşünce anlıyor peşine…

Bu yaştan sonra
bir kenara çekilip
oturmak lazım...
Yani,
Sevmek, sevilmek olmayınca şiir olmuyor...

Artık yazmayacağım seni şiir, elveda!

Bütün ilhamlarımı tükettim,
Bedenimi nasıl tükettiysem öyle...

Geldiğimde bir şiirdim sıradan,
Büyüdükçe şiir kalabildim,
işte şiir gibi de gidiyorum,
gerçekten
şiir gibi;
elveda şiir...

Hepinizden özür diliyorum ayrılıklar,
kavuşmalarınız için bir kelamım olmayacak artık, özür dilerim
Özür dilerim ihanetler,
özür dilerim pişmanlıklar
Özür dilerim özlemler,
Özür dilerim hüzünler,
Özür dilerim küskünlükler, şaşkınlıklar, kıskançlıklar...
Ve özür dilerim Türkiyem senden de,
senin sorunlarını dillendirebileceğim şiirlerim olmayacak...

Merhaba avarelik,
hadi gezelim avare avare...