Bir mayın vurdu toprağı
Kalkıştı ateşle duman
Sonra kana kesti acılar…

Kadirbilmez savların bâtıl
Siyon pagoda Tanrı’n yalan söylemiş sana
Uygunsuz eylemlerini kahpeliğine yüklemişsin
Dizginlerin efendinde
Kendi şakağına sıkılan bir mermisin sen…

sen bilmez misin Alacan,
bu topraklar bizim…
bilmezsin elbet
sen
bu topraklar için can vermedin.

Uzun yıllar sinsi bir şecere içine sindin
Âsi ufkunu hasebinle abartarak
Tahammülüme çok riyalar ürettin
Ocaklar yaktın canımda…

Bağrıma taş basarak,
Bihuş karşılıklar sükut ettim zamana
Kastı dövüşsüz beyanlarla
Dili yumuşak nasihatler ilettim, dinlemedin.
Artık sözün bittiği yerdeyiz hep birlikte
Ölüme kadar yolun var/ yol tutar
Sen anlamadın Alacan
Anlayamadın…

İlk olmayacak bu hezimetin
Tarihi yazdı sayfalarca
Kendinden menkul kerametin
Akıllanmadın be Alacan…

Mümkün olduğunca izini sürerim merhametin
Yine de tükenmez ihanetin
Nasıl bir insansın sen Alacan?

Bu savaş senin savaşın değil,
Dünyayı kirletenlerin,
Dünyayı tüketenlerin,
Anlayabilsen
Nasıl bir hile ile yıkanıyor beynin
Öğrenebilsen
Ama sen öğrenemezsin
İdrakten yoksunsun be Alacan…

Kendi toprağımda yitirdiğim
Tüm barışlarım
Uzlaşır eller ararken sıkmağa
Tetiğe dokunur parmakların
Hokkabaz iplerinin ucunda
Kim çekiştirir ucundan göremezsin,
Göremezsin be Alacan…

Ama mazeretidir ahmaklığın
Asiliğine ihanetlerinin
ben anlatırım da sen anlamazsın
dahası
beni suçlarsın acımasızlıkla
her şey özüne dönecek elbet
sen istemesen de
Ben iyi tanırım seni
sen yine isyan edeceksin
ihanet senin genlerinde be Alacan…