selam sundum gönül içre o bomboş aleminize
çile onda
dert kasvet özlem ve hasrette onda
çektirir durur her bir kalemde
hakkımı helal etmem o görkemli yaşamıma
eyvallah etmedim etmem de
nefisle çekip çeviren o yalan dünyaya
şükrüm vardı akla hizmet sunan o yıldızlara
güneşe ve aya
bir söyleyin goncalar kan içre de olsa açar mı?
anlatın bana hala daha tüm çocuklar ağlar mı?

sahte derinliğiyle bir duygu seliydi
al benine hiç kapılmamak da elde mi?
şükrü bilip hep hakkı taşımaktı gayretim
öyle de o boş alemi koyup da gittim
ne aklım erdi onun hal ve gidişine
nede var olan ilmim ve hikmetim
o gelip geçici bir sahneydi içimden çözemediğim

tüm yaşamım bir çırpıda bitti kar tipi ve bir bora gibi
yaprak yaprak düştü gün geçtikçe el ve kolum
hep koşuşturup da durduk bir sağa bir de sola
tüm alem toptan bizim olacaktı sanki
cebi dol durdukta gözü doyuramadık daha ne ola
kefeni bile götüremedik
cıs çıplak birden koyup da gittik
ya amel tutmasaydı elimizden ne ederdik
o halim alamazdı bile benim için bir mola

aşk ve bir vuslat aşkıyla nefse olmuştuk hepten esir
şu düştüğümüz hallere de bir bakın tersine
mahkum bırakılmıştık bir aşkın şakrak sesine

oysa orada hiç bir şey de yokmuş
ne mavi maviymiş ne börtü böcek ne hava ne yer ve gök
her bir şey buradakinin sahtesinin de sahte siymiş oysa
en yüce aşkta burada tabiatta her şeyler bir isteğe amade
orda kuşlar uça bilirdiler sadece
burada tüm insanlar olmuşlar birer tayyare
şükür ki prangalı kalmadım o karanlığa
kurtulduk ya o kanlı vicdansız tayfundan
şimdi sevgileri yeşertiriz hiçbir an durmadan
de hadi söyleyin de
bir bakalım ne kaldı o vefasız alemden bu aleminize
burada kırdığın kalpler bile sarmaş dolaş karşılarlar arla
sahi beni bir bilip de
düşünüp de soran ve bir tek hatırlayan da
hiç var mı ki o dünyanızda…


(13.12.2015) AZAP…