adamın biri konusunda uzman, etimoloji üzerine çalışmalar yapıyor. hiç de utanmadan Sanskritçe mektuplar filan çeviriyor. neyse bu adamla hiçbir konumuz yok elbette ama ahraz kelimesine çok defa denk geldiğimden merak etmiştim zamanında. çok da uzağa gitmeye gerek yokmuş, bildiğin dilsiz, sağır manası katık edilmiş arapça kökenli kelime. aksan gibi accent üzerinden de türememiş.

sevginin ahraz, ama olabilirliği, bir nevi eskinin sevgisine çeviriyor insanı. eski derken, bu eski aşklar, bayramlar manasında değil, insan kendi hayatında da eskilerle yaşar.

Hz. Adem'in anamızla yediği elma kim bilir hepimizin korktuğu şey olan ( korkmak derken, söyleme çekincesi) cinsel ilişkileridir. öyle olsun ya da olmasın ( bu konu da yorumların insana katacağı bir şey yok, yasak kısmı önemli, öyle insan filan değil, Allah yasak koymuş işte, tutacaksın sözünü. (bu arada daha iç parantez, mevzu zaten o yasağın delineceğini bilen Rabbim'in insanlara imtihan vasıtasıyla ayrıca dünyaya geldiklerini, ömürlerini ide böyle geçireceklerini anlatması) o yasak her ne olursa olsun)

azizim velhasıl aşkta öyle,
ama burası senin yazdığın yer tabi
' Bana biraz Türkü söyle
çıldırtıyor beni bu sessizlik'
insanı duygulandırıyor işte.

sabah ezanını gibi kalkıp, sobayı yakıp, suyu kaynatacak bir hayal gibi o türküyü söyleyen. öyle modernlik esprisi değil. makyajı da o odunun, varsa kömürün isi lekesi. dudakları da soğuktan morarır da, öyle aziz öper seveni.

şu kalbin sağır olma mevzusuysa, 'ya bir daha konuşamazsa?' kalp konuşmazsa dil ne söyler? saçmalar zati..