bir başına bir intikam, yapayalnız bir içgüdü
ve her zamanki gibi içimi sessizce kemiren suskunluk
kalbimin en temel istilasıydı sırtımın ağrısı
hemen hemen yarısıydı ömrümün, kim bilir belki de tamamı
ya da tam zamanıydı gitmelerin, bu kadardı ihtimaller
buraya kadardı her şey, aşkın, aşka sadakatın, saygın
beni insandan sayma, yoksunum insanlığın merhametinden
vurup da giderim sanma, her yerim darmadağın kırık
çok şeyler olacaktı yoksa
her şey aslında ayakta kalmak adına
bunu isyandan sayma sakın, kimin haddineydi ağlamak
silik bir nottu hepsi, sadece biraz yorgundu mutluluk
bir istilaydı hepsi, içimden geçenlerdi sadece..

…

eski bir aşk sonbahar, dökülen yapraklardı yollar
beni mevsimlere koyma, geçen günler de ağlar
aşkı anavatandı bir zamanlar, istilacıydı onlar
usta karanlığın karlı gölgesinde yarım bir ay dım hep
her gece gündüzü dileyen bir gökyüzüydü yüreğim, saplantıydı
yapayalnızdım ben, varlığında bile dayanılmazdın..

…

kuru bir ekmek lokması tek derdime çareydi artık
aynı kaşığı tuttuğumuz zamanlar ve oturduğumuz masalar
boğazımdan geçerdi birer birer yaşananlar
ne sıklıkla bilmiyorum ama, boğulurdum zaman zaman
neden mi ölmemişim, olası bir soru gelmesin aklına
toprağı sevemedim değil, o senin hiç bilmediğin bir şey
ayaktaysam eğer, Yaradan Allah’ındır her şey..

…

geçiyor günler anlamını kazana kazana
sevdiklerimizin dahi ölümüne alıştıran şu zaman
nasıl da eritiyor o yaşanmış hatıraları
ne büyük bir kavramdır ki şu ömrün yarınları
nasıl da unutturuyor karanlıkları..

…

şimdi kalbimde bir gelecek var istila halinde
giderken ağlayanların çaresizliğinde
sarıyor umutlarımı mutlu bir tebessüm yüzle
oldukça konuşkanım bu sıralar
şarkılar türküler daha neler neler
yorgunluğu atıyorum geceden sabaha kadar
içimin en erken saatinde güneşi selamlıyorum
altı buçuğa yetişmiş bile kahvem ve gazetem derken
yeni bir günle koklaşıyorum
ola ki beni hüzünden sayma sakın!
her yanımı istila etmiş mutluluğum..

…

İSTİLA – Mawish Şiirleri – Mert Zafer Cansever