bizdik oysa
hücreleri bütün aşkıyla kanatlı
bizdik o
kan günlerinde sevda uçuran atlı


koştuk çınarlı savaskirin derinliğinde
ağladı tüm sevdalar ırmak serinliğinde


sırların gölgesinde acemi
bir bıçağın kınından parladığı gündü
karanlığın terkisinde kaybolan gönüldü
biz uğruna can verdiğimiz yerde görüldü


kara gözler dilin de tek buselik s/elinsin
kendi gök kubbesinden mavi çocuk silinsin
söz dinlemez gönlümüz üstesinden gelinsin
aşk’ın son koşumudur bu yüzyıllarca bilinsin



bizdik oysa
ay doğmadan gecenin kuytusunda
bizdik o
yıldız uçuran sabahın karaca korkusunda


tarih sayfalarının aşklarıyla yarıştık
"ölüm allahın emri" ayrılığa karıştık



geçtik bir an zembereğin bozuk çarkından
şimdi bir viraneyiz güneş vurmaz kapıdan
gördük mavili gözlerde ihaneti yakından
duvarlar yıkıldı bak gök kubbeli yapıdan


ömrümün gökyüzünde yıldızlardan da azdım
bu sevda toprağında gönlüme mezar kazdım
içimiz taş.. akan nehrin kalem ehlince yazdım
bu aşkın mutsuzluğunda hep kendime kızdım





ormangülü dağlara yine duracak
aklımızı baldıran acısı saracak

ve
bir çiçek solacak
iki böcek yetim kalacak
........doğduğumuz toprağa bizden
şimşek gibi bir hatıra ah seslerinden