0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1153
Okunma
Bir insanı üzen yine bir insan
Ağlama meleği
Hiç bu kadar çok ağlamamıştı
Ben bu gün Dünya dan
Bedduaların açtığı yaralardan
Koşarak kaçtım
Alkolün gözyaşlarıyla
temizledim dudaklarımı
Sigaramın dumanıyla soludum
Kendimi affetmek için
Unutulan bahçelerin
solmuş çiçeklerini
gömdüm ruhuma
Bilinçaltımın derinliklerinde
çürümüş
onca günahın kokusuyla
delirdim
Bilirdim
Her suçun cezası
Kendi ruhunun intiharıdır
Şimdi yaşıyorum ama
Herkesin okumaya çekindiği
Küf tutmuş şiirlerin arasında
Geriye dönemem
Dönsem içimdekileri
Ölmeden anlatamam
