hayatın izlerini cesetten silmek isteyen......

silinmezki.... yaşamın kotlarını mahkemeye taşıyacak onlar...

Karmaşıklığın Ördüğü Adam

Tüm karmaşıklığın ördüğü bu adam sadece kaçıyordu kendinden
Doğum, ölüm, yaşam duşun daydı tırnak aralarında kir.
Nefesli çalgılara inat hayatın küskün yanlarını bir tarafa bırakarak
Küçümseyen görkemiyle mermer bakan mozolenin sığındı ihtişamına.
Gece yarısı beslemeleriyle karanlığın orta yerinde zift karasına belenip…
Bir kadın yada gölge giydirilmiş imparator edasıyla bin ağızlı şarkılar söyledi oradan,

Kem göz, düşük çeneli ağız, sağır melankoli de yorgunluğuna gömdü koşularını da …
Kapı dışındaki tüm şeylerden daha az değerli değildi bet sesli kumpas oratoryoda
Işıkları sakin ve parlak akışlı kent sokaklarında kaybolan ilhamı arıyordu kör adam.
Bir yaz ruhuna soruyor son dördündeki gümüşten renk devşiren hilalin altında.
Aşırı yaşlılığın kırışıklarına yansıyan şafağın renklerini, ozonu soluyor rüya ile görüştüğünü bilse de

Sonu azalan yolda ardında adımlarına bıraktıklarına döndü adam…
Ayrıcalıklı günde yüce söyleşiye soğuk, ağrı ve emekle taşındı
Ve öfkenin erittiği buzdan askerlerine yağmur ağırlığı geldi…
Rüya koşularının dışındaydı, ellerini Güneşe, Aya, yıldızlara uzatan adam.

Görkemli bir konuşma, nazik bir dokunuş ve Gökkuşağı renklerini doldurdu ruhuna…
Azalan adımlarına kum saati tükenişini kattı, kattı kalp ritminin azalışını,
Son adıma düşüşü bir şehrin son ışıklarına yığılışıydı.
Ne canlıydı, nede ölümü giyinmişti,
Giydirmişti suratındaki çizgilere tatlı bir gülümseme
Sonsuz resitalin ahenkli melodilerine karışıp gitti…
hOça 2015
selamlar....

Tam puanla beğendim.
Yüreğine sağlık.
Kutlarım.
..................... Saygı ve Selamlar...

Asla ve kat'a yalan olmayan.. sonuna kadar gerçek bir dünyada, "yalan" bir dünyanın kendine yontuk doğruları yerine, en gerçeğe doğru verilen mücadelenin hesabi gereğidir, ölüm...

Esenlikle...

Mezarliklar bu yuzden mi bu kadar huzur dolu,
cesetler kadar dogrucu Davud degil yuruyen ve nefes alan insanoglu.

Değil mi ki her şey bir gün evet...Kalû Belâ....Öyleyse... Ne çocukluğumuza, ne umuda, ne acıya, ne hayata, ne insanlara nasılsa her şey o ruhların toplandığı yere...ölümü öldüremediğimize, öldüremeyeceğimize göre :(
İsyan niye... bir şeylerin öldüğüne..ya da sevinmek ölmediğine... Elbette ölenin kutsiyette ki yeri ve öneminin altı çizilmek istenmiş.Temizlik, saflık, dürüstlük, iyilik sembolü çocukluk ...sonra kendi kendini onaran bir yaranın kabuk bağlaması gibi gösterilse de o kabuğun altı sürekli kanamaya devam eder bir şekilde.



En ufak bir darbede sıyrılıp içinden taşacak kadar kırmızı ve canlı. Erdemli insan olmanın özü sanırım bu yarada işte. Soylu bir ruhun şiiriydi. Suçluluğu, azabı, yokluğu, imkansızlığı ve çaresiz kalınmışlığı imleyen.

Ve yüce mevlaya olan sonsuz inancı, güveni içimizde tazeleyen

Hepimizin içinde yaşattığı çıkmazlara ve acılara pencere aralamış şiir. Ne güzeldin ...


Kalû Belâ...


Orada elbet çocukluğumuzu öldürmüş olmanın cezası var da verilecek hesap da söyleyeceklerimizi dayandırcağımız haklı sebeplerimiz de var gibi. Yaradanımızın bizi anlayacağından şüphemiz yok .Ki o zaten söylemeden bilmeyecek mi ?


Okuyan o değil mi niyetimizi ? Daha eyleme bile geçmeden. Vicdan ...Vicdan....


Ruhun izbelerinden, kıvrımlarından soluk soluğa akmış gelmiş şiir.


Teşekkürler değer için. Var olsun yetkin kaleminiz. Selam ve saygılarımla.

Yüpyüksek derdim var benim siz büsbüyükler atlayamazsınız üzerinden. 'Allahuekber Allahuekber'
derken şiire...

Sitenin şiirden seçtiklerini gördüm sonra
'anne benim bir bütün hep hiç kadar lâl ömür son tam tüm ve zaten' Yani abi ben sitenin sistemine de duygulandım.

Bir nehir akıyor akıbetı beyhude
Ve sırnaşır ecemle acem sesi
Kırık bir virgülün solunda kalır nazenin sancilar gayba uzanır lilatürdeki tüm caizeler
Fikri bulanık bade de şarabın ve şarap ki haramdır kutsalımda
Şimdi kumsalda affolunası sabiler uyumakta...
Ölüme üç yaşa beş kala

Tebriğimle

sözlük alıp da öyle geleyim tam manasıyla anlamak için...



saygımla