Av mubah biliriz. Ancak bu gün avı karın doyurmak için avlayan pek yok. Sadistçe duygularla, zevk için, spor diye canlıları katlediyorlar. Ben bahçedeki yılanı bile öldürmeyip, 'gitsin, görevleri var' deyip gidişini seyrederken zevk alıyorum. Çok güzel kuşlar görüyorum, hele bir bülbül görüyorum, ona açık bir alana solucan bulup koyuveriyorum, onları alıp yiyor; ağacın dalına konup, bana ses veriyor. Akşam çökerken onunla konuşur gibi sesleniyorum, o da bana karşılık veriyor. Ne olursa olsun sevip, korumak, kollamak insanın görevi. Vahşi hayvanlar bile aç ise avlanıyor. Biz dünyayı bir birimize bile zindan ediyoruz. Denizler bile bir yudum özgürlük ve refah için cesetlerle doluyor. Öpmelere bile kıyamadığımız evlatların cesetleri kumlara vuruyor. Karaca masumiyeti, avcı katilleri temsil ediyor benim nezdimde. Bu şiirin verdiğiyle kitap yazılır. Sizin şiirlerinizi yeni gördüm. Sayfanız çok dolu geldi. Geç kalmışım. Sizi tebrik ediyorum. Selamlarımla. Muharrem ELMACI-Sinop