Ezan okunurken sabaha karşı
Bir gariplik vardı tan ağlıyordu
Davudi bir sesle gam tuttu arşı
Bu sefere şeref şan ağlıyordu

Cebrail resule haber vermişti
Acı haber yüreğini germişti
Ümmü selemede bunu görmüştü
O mübarek insan dün ağlıyordu

Dur Hüseyin bu bir hile dediler
O zalim nefsine köle dediler
Anlaşılmaz yezit ile dediler
Yalnız koyanlar da dön ağlıyordu

Kerbela da mahşer yeri kurulmuş
Bebek Ali Asgar okla vurulmuş
Şah Hüseyin yavrusuna sarılmış
Kucakta can veren can ağlıyordu

Yezit denen lanet nasıl bir insan
Bu vahşeti nasıl anlatır lisan
Cennette Muhammed, Ali ve Hasan
Çaresiz Fatıma kan ağlıyordu

Muaviye nesli olur mu asil
Evladı resule kin kusan nesil
Böyle bir nesilden şer oldu hasıl
Muharrem onuncu gün ağlıyordu

Zeynel’in başında Zeynep beklerken
Kardeşini öpüp sevip koklarken
Cennet kapıları açmış beklerden
Melekler de an be an ağlıyordu

Attan düşmüş anlamıştı sonunu
El açıp kıbleye döndü yönünü
Dedi Ya Rab tebliğ ettim dinini
İmam tekbir dedi din ağlıyordu

Rüyadan uyanan ümmü seleme
Uyandığı an da düştü eleme
Rabbım sabır dedi derdi çileme
Validemiz ümmü han ağlıyordu

Hazanım Allah’tan denildi yazı
Hangi can dayanır bu nasıl sızı
Bağlanmış giderken oğlu ve kızı
Ardına baktıkça yan ağlıyordu