Gitmekten bahsediyordum
Bavullar dolusu gitmekten.
O kadar uzağa ki
Kendimi bile yitirmekten...
Gitmekten bahsediyordum
Ağız dolusu otostopla
Parçalanmış ayakkabılarla
Yürüye yorula gitmekten
Bahsediyordum.
Gidemiyorum belki henüz
Ama ’bir gün gitmeye’ hazırım
Bir gün... Gelecekti / Gidecektim
Elimde bavulum, gözümde kilometreler
Rest çekecektim duraksamaya
Gitmekle kalmak arasındaki düelloyu
En sonunda gururum kazanacaktı:
Gidecektim.
Gözlerim kuru, ne mutlu ne huzurlu
Gidecektim.
Ne acı olacaktı elimde
Ne de can yakan anılar;
Gidecektim. Hazırlanıyordum,
Yola çıkmadan önce birkaç hayalkırıklığı daha...
Bavulumu dolduruyordum;
Aldanışlarla
Yanılgılarla
Yalanlarla (kendime söylediğim)
ve arzularla.
Gitmekten bahsediyordum.
Bırakamadığım neydi peki?
Neden hemen şimdi çekip gidemiyordum?
Üstelik hazırdım
Gidebilirdim; hemen, şimdi.
Gönlüme sindiremediklerim mi
Hayal gücümün beni her seferinde yenmesi mi
Neydi,
Kimdi paçalarımı çekiştiren çocuk?
Bacaklarıma sarılıp gitme diyen kimdi?
Kimdi, kimdi gelecekteki gidişimi sabote eden?
Ben. Ben. Ben!
Bahaneler sol yanımda dursun,
Ben sağa gideyim.
Olasılıklar ve umutlar sol yanımda dursun,
Ben sağa gideyim.
Korkular, aldanışlar sol yanımda dursun,
Dursun ki ben gideyim.
Gidebileyim ama öyle aklım geri de kalmadan.
Yoksa zor değil ki çekip gitmek,
Ben, gitmekten bahsediyorum;
aklım kalacaksa yani
Dizlerim titreyecekse,
Gözlerim bir seraba aldanacaksa
O zaman gitmek mi olurdu bu?
Olamaz, olmaz
Ve ben gitmekten bahsediyorum.
Her şeyden gitmekten,
Her duygudan ve anıdan kaçarcasına...
Unuturcasına, hiç tanımamışcasına gitmekten
’Bahsediyorum.’
Ve bir gün, bir gün gideceğim.
Yolumda kimse duramayacak,
Yakıp yıkacağım gerekirse,
Sesleri mesela
duymayacağım,
ama en başta,
Hissetmeyeceğim!
Sonra, sonradan pişman olmayacağım.
Tereddütsüz, başımı ardıma çevirmeden
Emin adımlarla yürüyeceğim yani.
Yani diyorum ki gideceğim, hem de öyle
Aklım geride kalmadan.
İnanmalısın, inanacaksın,
Çünkü Gideceğim dedim!
Bir gün gideceğim.