az senin griye çalan pembe hüznünden
az benim mavi püsküllü, duman yeşili
cüppede gizlenen hocanın
gerçek gözlerinden aldım
seherdi


şaha kalkan beyaz yeleli atlarımızın rüzgârı
vişne kırmızısını yaladı yüzümüzün
maymun iştahlıydık sevdada
daldan dala zıplardık
masal anlattığımız dünkü çocuklar
romantik dedi


biraz erik çiçeğiydik bahçelerde
bize küçük gelirdi ayaklarımız
kanat sanırdık kollarımızı
yüksek ağaçların üstünde
gökyüzüyle oynardık


belki değil evet, cüce çocuklardık
yine de bilirdik
elimizden geçerdi dualarımız
çamur karılmadan yapılmaz heykel
resmin tuvali boyayamaz kendini
ve birileri oluştururdu yedi rengi
bunu bilmezdi erik çiçeğini görmeyenler
türkü çağırmayanlar
elma ağacının tepesinde


çocuk tırnakları yoktu onların
görmezlerdi siyahın arasına gizlenen
ebruli pembeyi..




15. 06. 1986 yılında yazdığım sümüklü böceğin tükürükleri ve ufak şiirimden yararlandım.. 04. 12. 2015


-Nazik Gülünay