Çoktan unuttuk artık o çocukluk günlerimizdeki postacıların
Kapıyı çalıp, posta deyişlerini.
Mahalle mahalle dondurma arabasıyla gezen dondurmacının,
Kaymak dondurma diye bağırışlarını,
Gecenin karanlığında dışarıdan gelen bozacı seslerini;
Hepsini, hepsini unuttuk mu artık, ne dersiniz ?


Televizyon bozulunca çatıya çıkıp anteni sağa sola çevirmeyi,
Annelerimizin bahçemizde yetiştirdiği o rengarenk sardunyaları,
Komşularımızla her daim edilen o hoş sohbetleri,
Annemizin şeker bitmiş komşudan bir bardak alıver deyişlerini,
Sokak kirlendiğinde kapı önlerini el birlik süpürdüğümüz günleri,
Hepsini, hepsini unuttuk mu artık ne dersiniz ?


O günler çok gerilerde kaldı, artık postacılar gelmez oldu,
Dondurmacılarda sokaklardan artık tamamıyla kayboldu.
Bozacılar yok artık, bozalar şişe şişe marketlere kondu,
Çiçekler bile yok oldu, her taraf apartmanlarla doldu,
En kötüsü o eski komşuluklar, o güzel muhabbetler,
Apartman dairelerinde insanlar insanlıklarından oldu...


Nevzat KÖKÇAK