2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1505
Okunma
Ben babamı hep gülen gözleriyle hatırladım.
Unutmadım hiç dalga dalga saçlarını.
Bizlere verdiği o güven ve sıcaklığını.
Sarıldığımda o gül kokusunu hiç unutmadım.
Ah babam sen gidince anladım sözlerinin değerini.
Yine tutsam hiç bırakmasam bir çocuk gibi ellerini.
Unutmadım o gülüşünü, verdiğin nasihatlerini,
Ben seni hep arkamdaki çınar olarak hatırladım babam.
Zamanla alnında kırışıklar oluşsa da hayata dair,
Şefkatiyle bizlere güç verdi her daim.
Bir gün alsa da kara toprak onu bizden.
Ben babamı hep gülen gözleriyle hatırladım...
Nevzat KÖKÇAK
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz