Her yer karanlık ,
İçimin yontusundan habersiz
Kentin sakinleri ,geceye varmalarda ..

Teselli vermiyor huzzam kederlenmelerde ,sakiler
Vurdum geçmişin dibine
Zamanın
Ekşimsi tadı çaldı
dilime
geceden çıkma azgın hüzünler
Bet’imde
yorgun siteme dönüşürken
Susuyorum

Münzevi hallerim’ce

Hazan artığı saçlarımda dolanan yalnızlıkla
Yıkıldığım şiirleri
Elimin tersiyle yazıyorum
dimağımda ne varsa hepsi sessiz harf

Konuskanlığindan asılırken yirmidokuz harf

koynumda sabahlayan cinnetler
Bir yol türküsü tutturmus ,
Dalıyor sularına yüreğimin

Lodosum bıkmıyor çarpmaktan kıyılarına ,

Dövülüyor ömrümün örsünde yüreğim
kimliği cebinde saklı eski bir anarsistin ,
sürgündeki ömrü dolanıyor boğazıma sanki

Yatırın hastayı yalnızlığın soguk odasına
Ölen kırlangıçlar gibi

Yorgun ihbarlar sızarsa solgun yaralarımdan
Dokunmayın

Gittim kendimden!

sesimi peydahlıyorum kentimden
Yaş(s)’lı kelimelerimi el yordamıyla bulup asıyorum!
Guneşe..

Ne.var ki

Gidiyor hakir ve hor bırakan umut önümden
İzlerini silerek

Hayat mübaşir
Bağırıyor kulağımın tözüne

Bırakıyorum kendimi dünyanın sırtına !

Şiar