Bir zamanlar hayalim;
Kısa yaşayarak uzun bir hikaye bırakmaktı ardımda
Sonsuzluğa açılan kapıdan içeriye davet edilmeden önce.
Güneş olup doğmaktı mesela
Mor Dağların ardından.
Ertelemek isterdim birçok başlangıçları
Sona ulaşmamak için aslında.
Hafif bir esinti olmak isterdim
Hissettirmeden ellerine dokunabilmek için.
Yüreğimdekileri dile getirmek isterdim
Korkmadan, meydan okurcasına
Hiç kimseye aldırmadan.
Derin bir uykudaymışım oysa
Gözlerimi isteksizce açtığımda
Kar yağmaya başladı üzerime
Hem de cehennem sıcağında.
İhtimalsiz kavgalar içinde kaldı hayallerim,
Çokluklar içinde yokluklar oldu derdim.
Gülüp geçmek isterdim
Gülüp geçmek, yoluma devam etmek.
Ne kadar da kolaymış hayallerden vazgeçmek.
Ben de zamanın çarkına uydum
Kendi eksenimden kaydım.
Son gidişleri, son çırpınışları gördüm de…
Her birini yok saydım.

E. YAVUZ