İçimde kopan Bu deli fırtınaları
Kim nerden bilecek ?
Benim yüzümden
Kimse mutsuz olmasın diye
Bir dünya yarattım kendi içimde
Adınıda mutluluk koydum


Bir dünya yarattım oda benim oyunum
Hiç birşeyin sebebi ben olmayayım diye
Kendimce bir dünya yarattım kendi içimde
Onunda adı yalnızlık
Kendimce mutluluk oyunları oynadım
Adınıda mutluluk koydum
Bu oyunum yetmedi
Ben beni buldum kendi dünyamda


Ve bir gün baktım ki
Ben param-parça olmuşum
Bu hayatta Tutunacak ne bir dalım
Nede bir kimsem kalmış yalan dünyada.
Bıraktım kendimi yanlız dünyama
Meğerse beni teselli edecek
Tek birşey yokmuş hayatımda


Bu keşmekeş dünyada
Allak bulak olmuşum zaten
N/olur fazla gelmeyin üzerime
Kendimi aramaya çıktığım bu yolda
Fazlasıyla yorulmuşum ben
Bu hayatın darbelerinden
Artık yılgınım ve bitkinim şimdi
Bir köşede saklandım ağlıyorum


Bu Asi kız
Kimsesiz bi-çare
Sahipsiz bir kedi yavrusu gibi
Bir köşeye sinmiş
Sessiz sessiz ağlıyor çaresizce

müzeyyen yavuz

Mutlu ol diyorsun, sensiz yaşarken
Mutlusun diyorsan, yanılıyorsun
Mutluluk imkansız, seninle sensiz
Bir sevip, bir küsüp , darılıyorsun

Ne ben de mutluluk, ne sen de huzur
Ne vardı bulacak, bu kadar kusur
İnsanı dostu mu, düşman mı vurur ?
Hayat bu diyorsan, yanılıyorsun...İLK VE SON..Çok teşekkür ediyorum şiirime renk kattınız değerli emeğinizle..Selam saygılarımlasınız