aşkın sularında taş sektirip
acıyla doldurup bütün denizleri
karalarla kalırız sonra baş başa
ağlarız...
mavisine darı ektiğimiz geçmişin
filiz kıran fırtınalı günlerde...



gözlerin sorguluyor beni, hüzünlü ve sessiz
düşüncelerime sızmağa çalışarak, diyordu
soyunsa ay okyanusun dibine gömülür gibi
karanlıkta titreyerek konuşan kadın...



göz göre mavi çocuk ölüyordu..
düşündürdüklerinle suçluyorsun beni
aydan bedel almak için
bir kaşık su yeterdi de
okyanuslarda boğmak istiyorsun beni
diyen adamı duymuyordu bile kadın...


pelesenk
yürek gelse dile
bu kadarı çok bile
sevdaları çok bilen kadın...


hırçın bir makam
intikam
alıcı bir kuş gagasında aşkı
maviden kaçırıp
karanlık bir kuyuya atıp
eksik sözü kral eyleyip
düşlerimi lal eyleyip
yüreğimi iğdiş edip
her batan söze karşılık
mitralyöz kelimelerle delik deşik


yar/ın duvar...
yar/ın ateş...
yar/ın ölüm...
yarın yok ki dün olmayan...
__________________neylesin zaman...



ne söylenmemiş en güzel söz
ne de altı çizilecek bir şiir kalmamıştı
hem de çoktan mı çoktan...
seslendiklerini bile duymamıştı hiç bir zaman...