BİR GÜZEL GÖZLÜYE (51)

Bir güzel gözlüdür beni ağlatan.
Gönlüme sevdayı saldı da gitti.
Ömrüme ipotek koyup bağlatan.
Ruhu bedenimden aldı da gitti.

İlk, nazar eyledi şöyle bir durup.
Rüzgarın önüne koydu savurup.
Duygularıma da kilidi vurup.
Üstüne bir şifre koydu da gitti.

Öyle bir bakışı var ki sormayın.
İzahı yok bunun boşa yormayın.
Kalbimin içine koyduğu mayın.
Bütün bedenimi yaktı da gitti.

O bakışlarında bir sevda buldum.
Bu sevda ile de yanıp kavruldum.
Behey güzel gözlüm sararıp soldum.
Sanki bu halimi bildi de gitti.

Aradıkça ondan kalan izleri.
Duymak da isterdim tatlı sözleri.
Al umudu diyen güzel gözleri.
Gözlerime bir mil çekti de gitti.

Bu gönül bu kere tam sevdalandı.
Ruh ve beden birbirine dolandı.
Sanki demiş gibi bunlar yalandı.
Zahirden kaçamak baktı da gitti.

Zayi Ozan sözün güzel gözlüye.
Dildeki şarkılar olsun hediye.
Her bir söz bir güzel ulaşsın diye.
İletim yolunu açtı da gitti.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 26/11/2015 Perşembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/972228/