Baldan tatlı diri diri gömdüğü/m/n,
Sualsiz – çehresiz benim her bedenim.
Aydan daha aydın bir sabahın afyonlusu,
İsyan eden se/s-n/sizlik zifr - i ziftendesi.

Her gecenin astarını yırtarım:
Se/s-n/sizli/ğin-k çığlığı zahir,
Çınlayan kulaklara baki,
Öyle ki; yedi düven sağır sahi!

Aaah o yemyeşil cennetimi,
Ölü kentler ü/zeri-stü/nde yürüten,
Deli hikayemden ar/t-d/a kalan;
Kuramayacağım cümlelerin sonuna yakıştırdığın ünlemini,
Müspet karanlığın yırtmacına tıkasım geliyor!

Bu, kimin – neyin, bilemediğim bir garez midir?
Yoksa zembereği kopuk bir ezgi/-m midir?
Yook… belli ki; kasidesidir tekerrüre düşkün, güruh keşlerin,
Nefreti ömrüme tabi, yegane emanetin.

Sözlerine harmanlanmış coğrafyan;
Tek solukta içime çektiğim,
İhalesi olmayan mutlulukların … ,
Manasını sırtladığım gibi attığım yerdi.
Şimdi ise zoraki kazanılan pamuk hafifliğim…
Bir ben kalması gerekirken,
Utanıyorum onca benden ve
“ Yanımda durmasından gölgenin. ” .

Derdin ya “ Gölgede bozulurmuş her şey. “ ,
Bir minyatürün sanatını bozan .
Bozdun-m… Bozuldum-n …
Gölgen gölgeme dokundu;
… yok oldum!

Soğuğunu fırtınanın gizlediği firari gözyaşlarım haykırıyor;
Umudu çoktan silinmiş yüreğin, gelin olmuş cümlelerini:
“ İğreti hayatlarda eğretiyiz biz! ”
Buna rağmen kandil ışıklarında gizli örgütlenmelerimiz,
Sıkça tutuklandığımız görüntüler …. ,
Ziyadesiyle gözlerimde taşır izlerini … bak..!
Gözlerim bile yeşil bakmıyor artık…

“ Gözlerin ” diyordun?
“ Gülüşümü astığın bahçen kadardı. “
Neye güldüysem bıraktım;
Her şey yüklemsiz kaldı …
Ve “ Hayat hala memleketin kadar yeşil sanıyorsun. ” diyordun.
Hakeza …
Boşluğumda artık sağanaklar yeşerdi.

..……UTK…………………………………04.04………….05.03.’14…..
 Aylin ERDEM ’in zahmetsiz şiirini işledik bu gün 
Günlük yoğunluğuna bir dinlenti olması dileğimizle……...
………………………….. bu kez kalemine ve gönlüne binayen.