19
Yorum
34
Beğeni
0,0
Puan
1346
Okunma

şöyle yakından bakıyorum halka
darma dağınık bir oda
açmayı bilmiyor perdelerini güneşe
yapma çiçeklerle yetiniyor
eğer oturuyorsa rahat bir koltukta
sokağı görmüyor
kanıyor ona gösterilen görüntüye
ışık oyunlarıyla oyalanıyor
başkalarının gölgesinde gölgesi yitik
üşeniyor ayağa kalkmaya
yiyiyor lâf salatalarının
önüne sunduğu zehri
çekip gidiyor evini sallayarak
vagonlarında milletlerle dünya treni
her millet biliyor
nerede biner
nerede iner
kalıyor milletim
kendisine gösterilen
karanlık bir köşede
yapma çiçekleri ve
lâfların üstünde
oturan insanlarıyla..
26.11. 2015 / Nazik Gülünay