2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
901
Okunma
Nefsim müsvedde kâğıt,
Ya ıslah et ya dağıt.
Ya parçala buruştur.
Kurtar nefsin elinden.
Zehir kusan dilinden,
Onun yolunda koştur.
Sönmeyen ateşine,
Güneşler güneşine,
At bu teni tutuştur.
Öğret onun zikrini,
Fikrini ve şükrünü,
Onun aşkıyla coştur.
Koşturup ben ben diye
Meylettirme faniye
Dünya üç beş kuruştur
Düşünüp ahval nice
Tenhalarda gizlice
Yâri anmak ne hoştur
Lale değil gül değil
Yalnız bu gönül değil
Sensiz tüm âlem boştur
Hadim nefsi ölüye,
Sonunda sevgi ile
Sevgiliye kavuştur.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz