Ben gidiyorum
Martı çığlıklarını çağır
Beyaz köpükler taksınlar kanatlarına
Bakışınla kuşansın
Ayrılığımızın son lodosu
Leyla ağlasın gözlerinde
Mecnun dök arkamdan sonra
Unutuşlarda kalalım esrik şarkılarla
Yıldız gölgeli samanyolu duraklarında.

Oysa yalnız değildin çıkıp giderken
Kulağında bir dal çıtırtısıydı sokak
Yeleleri rüzgâr yüklü acılar
Kaç sevincine pusu kuracak kim bilir
Kim bilir kaç kez düşecek sabrındaki taşlar
Eyüp çığlığı uçurumlardan

Hangi haritaya dokunsan
Ölmüş bir ülke çıkıyor karşına hüzün coğrafyanda
Geceyi sorguluyor yelkeni yırtık bir deniz
Cinayetler saklanıyor ıslak yarasa kanatlarına
Kaçak tütün kokan yalnız limanlarda
Kor bir aşk yükleniyor yangınlara
Ellerimizde gül yanığı ateşten ayrılıklarla
Taflan serinliği düşlere yolcuyuz
Kurşunlarca eriyor yüreğimiz, sonsuza akıyoruz
Cüz yanılgısı bir baharla, kül bu ömür savruluşlara

Eskiden hüzün takardık yakamıza
Umutları tutuklu, gülüşleri yırtılmış günlerden
İnce ve narin bahar yorgunu bir kederle
Yasak bir park kanepesiydi sevgiler
Körpe acemi bir şiirdi gençliğimiz
Dudağımda vurgunların çatlattığı sözcüklerle
Ağrıyan bir kambur olurdu zaman
Çöl kusardım sonra, güvercin beyazı defterlere

Serçeler ölmüyordu o zamanlar
Kömür gözlü bir yoksulluktu çocukluğumuz
Odaları yüzün sanarak açardım kapılarını
Gökyüzü dokunurdu yalnızlığıma
Bir karınca ölürdü gürültüsüz
Rüzgâr dinlenirdi saçaklarda
Kaybolurdum ve yağmurlar rehin alırdı gözlerimi
Menekşe kokan kadınlar saklardım sonra
Dilimin ucunda ki acıyla suladığım saksılara.

Güz yüklüyüm heybemdeki sorularla
Boğazımda ölüm yeminli yağlı bir urganla
Her gün medetsiz asıyorum kendimi
Yol düşkünüyüm hırçın nehirlerin ardı sıra
Vurulmuş bir Eylül’ü gösteriyor elimde ki pusula
Ormanlarca susuyorum, içimde haykıran ırmaklarla
Hangi adresin kayıplarda susan mektubuyduk
Ne zaman dağıldı bizim sarmaşık kokan soframız
Sürgünlerle üşürken çalındı, alın terimizi örten yorganımız.


Latif KÖYBAŞ