Nasılsın diye sorma
Sol cephesi yıkılmış harabe ev gibiyim
Bir fırtınaya daha dayanmaz duvarlarım
İyiyim işte
Kendi enkazıma gömülecek kadar iyi


Biliyormusun
İlk defa bu gece çok üşüdü yüreğim
Kendimi dahi bulamadım sarmak için
Habis bir ur gibi kesip attıkça
Damla damla çoğalıp
Öldürüyorsun her hücremi


Bana sakın aşkın fıtratı ayrılık deme
Cevabını bilmediğim gitmeleri anlat
Çizebilirsen
Sevginin ve pişmanlığın resmini çiz
Hatta arada hatırlamak için
Kaybettiğin benliğine as


Zaten senin
Menfiyi müspet kılan hiç bir ilaç olmadı reçeten de
Tedavülden kalkmış bozuk para gibiydi verdiğin teselliler
Kendince paha biçilmez
Benim için hiç bir değer taşımayan
Şıkırtı dan ibaret
Yüzüne hep çarpmayı istediğim bir sesti sadece


Baktığımda eski fotoğraflarına
Asi bir çocuğun
Büyüdükçe eksilmeyen hırçınlığını görüyorum gözlerinde
O zamandan bileyli dişlerini hayata geçirdiğinden beri
Hep uğrak kıyılara bırakmışsın hercai yüreğini


Aşkın ser/seri katili sen olmalısın
Hunharca katlettiğin kalpleri görseler gülüşünden asar,
Tezahüratı bol küfürlere boğarlar seni
Kahraman ilan edilir ipini çeken cellat
Hatta intizar yağmurlarıyla yıkanır cenazen


Yazık ki
Kredisi tükenmiş defterinde.
Aldığın ah’ların vebalini ödeyecek sevabında yok

Artık
Yüzündeki nikabın perdesi dantelalı bohça gibi
Açtıkça içinden naftalinli, kanı üzerinde kurumuş
Onlarca adresi meçhul aşk maktulleri dökülüyor
Karda yürüyüp izini belli etmesen de
Güneş bir gün yüzünü gösterdiğinde ortaya çıkacak cinayetlerin


Ve bir gün !... belkide o gün yarın...
Tanrının şahitliğinde
Sen sanık
Ben tanık olacağız aşk-ı mahşerde


Dilek USTA.