O afilli sözlerle kandıramazsın beni
Öyle bir duvar ördüm giremezsin içeri
Buyur ettiysem eğer kapı önünde seni
Hemen bir köşede göstermişim bak yeri
Destur de be mübarek girdiğin ahır değil
Gönlümün otağıdır saygı duyarak eğil.




Kahveyi sürdüm diye kalbimin ocağına
Kısa bir misafirlik diye tasavvur ettim
Bir damla gözyaşımı yatırdım kucağına
Dosta güven gerekli bunu o an hissettim
Gözlerin parıldarken yeni kurban avına
Getirdin mi zannettin gönül kavı tavına.




Kapımıza gelmişsin sırtında ağır yükün
Atamızdan öğrendik buyur ettik edepten
Baktık kirlenmiş üstün dedik soyun ve dökün
Ama sen sülük gibi yapıştın kaldın hepten
İnsanın fikri neyse zikri de o olurmuş
Niyet iyi olsa da hemen hinlik bulurmuş..




Şimdi çek arabanı otopark mı belledin
Bizim gönlümüz mabet destursuz giremezsin
Gördüğün her anıya pis elinle elledin
Bundan böyle kapımda itibar göremezsin
Serseri bir rüzgarsın tozlara bulanmışsın
Yanlış tasta su içip boşuna sulanmışsın.





Ayvazım DENİZ