Her şey kulağıma fısıldadığın o sözle başladı
Penceremin önünden geçerken bakışın ateşledi fitilimi
Gecenin gölgesine uzanıp beklerken
Seyrek gülüşlerinde aydınlandı dünyam
Sonrası malüm
Ansızın düşen bir yaprağa benzedi hayatım
Kı l payı kaçırılmış bir mutluluğun yürek yakan hikayesi
Sen yaşadın
Ben öldüm ölüm ölüm
Aslında tek derdim
Bahşedilen ömrü tüketmekti yüreğinde


Adını hiç çıkarmıyorum aklımdan
Ne zaman biri ansa adını
1989 damgalı 3 Eylül ü yaşarım
Talih diyorum
Kör talih
Sadece bir damlasıyla yağmurun
Bin bir çiçek açan
Mutlu ve hoşnut bir kadının kollarında
Düş kuruyordum bir çiy tanesiyle uyandırmak isterken yaprağı
Ömrümü teslim etmekti avuçlarına tek gayem
Sanmıştım ki sen varsın diye gelmişim dünyaya
Oysa şimdi diyorum ki
Keşke sen de olmasaydın ben de


Benden çalınmış gecelerim
Sensizliğimin edepsizliğidir
Şiirlerim yen geç burcu
Gözlerimde kelebekler kozalarındayken
Bu aşka hikâye ettim kendimi
Yorgunum
Ve de bitkin
Ayaklarım prangalı
Yüreğimde kelepçe
Kimsesiz bir kahırla yat kalk
Bir beyaz gülle yitirdim ömrümü manamı
Bir daha ne yağmur yağdı ne de ıslattı yüreğimi
Ne öldüm
Ne yaşadım
Herkes çağın hastalığı dedi
Ben Özlem dedim


Gittin söndü yıldızları şehrimin
Yüzün hâlâ giderken baktığın aynada
Kokladığın gülün kokusu odamda
Gökyüzüm sönük
……………
…………………
Senin gökyüzün hep parlak olsun
Dilerim sana da geçmemiştir bu esaret