Hasbelkader doğmuştu yazdığım onca şiir
Kiminde piyon oldum, kimi şah, kimi vezir
Gâh güldük hep birlikte, gâh üzüldük, gâh üzdüm
Hulâsa yazdan geçtim, ne bahar ne de güzdüm


Fikrimce ayrılığın zamanı çoktan gelmiş
Tadında bırakmalı desem de uzadı iş
Sürç-i lisan ettiysem ki ettim affoluna
Sizler sağ, ben selâmet, herkes kendi yoluna


Hüznü kenara atıp, vakit tamam diyorum
Bir hevesle uğradım, bir heves gidiyorum
Serzenişin dışına çıkmamıştı kalemim
Kalbimin bam telinde asılıyken elemim


Kimseye küs değilim, hiç olmadım da zaten
Fakat kırgınlık yok mu, izleri desen desen
Yüzümün alı moru birbirine karışmış
Nasıl durayım nasıl, içim dışım karakış


Kabahati kendimde aramaktan yoruldum
Mamafih herkes doğru, bir ben mi yanlış kuldum
Ne duygu sömürüsü ne de hüzünlü veda
Maksat öksüz kalıp da, gönül koymasın vefa.


20Kasım015/NÜS