Batı toplumuna yaranmak için,
Her akşam biriyle çıkmak mı gerek.
Tarihim, kültürüm, inancım gibi,
Kutsal değerleri yıkmak mı gerek.

Yüzeyden git, fazla dalma derine,
Kurbanlarda, gurban oldu birine.
Bildiğim usulle kesmek yerine,
Beynine bir kurşun sıkmak mı gerek.

Sahip çıkmak varken, hava aldırdık,
Caddeden, okuldan ismin kaldırdık.
Ölmez bilirdik ya, şimdi öldürdük,
Şehitten, gaziden bıkmak mı gerek.

Örnek aldık, frenklerle samları,
Noel için kestik, bunca çamları.
Memnun edebilmek için onları,
Yüz yıllık ormanı yakmak mı gerek.

Sanki biz yolcuyuz, AB bir hancı,
Altmış yıldır sürer bizde bu sancı.
Girmek için terk eyleyip inancı,
Boynumuza bir haç, takmak mı gerek.

Mümtaz’ım çırpınır, boşu boşuna,
Dediklerim belli, gitmez hoşuna.
Mağribin, maşrığın düşüp peşine,
Bu canım ülkeyi yıkmak mı gerek.

18 Ocak.2010
Mümtaz Lütfi Özsoy