Çünkü sevmek kendine ait bir şeydi insanın
Ruh gibiydi, öyle sonsuz
Beklentilerle büyütülen duygular vefasız duygulardı
Bu dünyaya özgü bir şeydi vefasızlık da
Beklemek hep eksik, hep yarım
Sevmek ise iki cihanda da sevmekti
Sevmek yeryüzündeki hiçbir şeyle ifade edilemeyecek kadar güzeldi
Ve şu dünyadaki bütün duygulardan daha gerçekti
Sevmek insanın kendiyle, duyguları arasındaki samimiyetin adıydı
Kimsenin görme imkânı olmayan her mevsim ayrı kokan
Ve her mevsim taze olan bir çiçekti sevmek
Hesapsızdı, yatırımsızdı
Sevmek kendi kendine sevmekti en çok
Sevmek O olmaktı
Onun varlığıyla hesaplaşacak bir sen bulamamaktı çoğu zaman
Kendine bile onun tarafını tutmaktı sevmek
Ondan başkasına kör olmaktı
Onu tanıdıktan sonra başka bir ihtimali bilmemek
Hatta ihtimallerin varlığını bile unutmaktı sevmek…

yusufhan baycan-sevmek şiire benzer