Lalezar her geceme bir ıssızlık süzdürür
Ve yıkar hasretimi köz yağmurlu kazanda
Yokluğun mümkün iken uyumak mümkün müdür
Her sabahım sonbahar her günüm bir hazanda

Lalezar bakışların malum olur düşüme
Yıkılır aşk bahçemin en sağlam duvarları
Bu nasıl yanma hemde bu nasıl bir üşüme
Buzlaşmış yüreğimin yakılır bulvarları

Hasretin rüzgar gibi dolaşır da gönlümü
Bir viraneye döner lale kokan bağlarım
Bu keder can evime yaraştırmaz ölümü
Matemini vehmimde yokluğunla dağlarım

Cemalini zamanda seçemem ya lalezar
Ah gönlüme dökerken aşkın zehirlerini
Bir ağıt düşer dile beste beste ahuzar
Dizginler gençliğimin taşkın nehirlerini

Zindanlığım bahçemde elemimden kokular
El eyler yusufluğum mahremi sırlarımı
Bahçe ki bahçıvanı cennet yüzlü lalezar
Görmesem de ruhumda açar nasırlarımı

Ah lalezar suretin görmeliyim ölmeden
Zira bu esaretim aşkın ile payidar
Bir daha çizmeliyim gözlerini gölgeden
Gölgen ki düşlerimde varlığından manidar

Yusufhan Baycan / Şubat 2016 Trabzon